Bekend maakt niet altijd bemind

Afgelopen week in Groningen...de multiculturele week. Een mooi initiatief van de stichting MJD. In verband met ons onderzoek waren Kirsten en ik uitgenodigd. Vrijdagavond, het hoogtepunt van de week, een bruisende afsluiting. Ik heb in een week tijd nog nooit zo vaak het woord bruisend gehoord. 'We hopen op een bruisende discussie tijdens deze bruisende openingsavond van een hopelijk zeer bruisende week.' En ook wanneer je het programma er op na leest mag je ervan uitgaan dat er heel wat afgebruisd gaat worden. Om het gebruis op peil te houden hadden ze voor De Grote Afsluiting van de week een wel zeer bruisende gast uitgenodigd voor een pittige (zoals de MJD het opnieuw zo mooi verwoord) discussie onder de titel 'Bekend maakt bemind'...Prem Radhakishun('Premtime')... ik ben bang dat deze vlieger voor Prem niet helemaal opgaat. Wanneer deze bruisende man zijn ongezouten mening geeft over integratie en allochtonen, stijgt hier en daar geirriteerd gemompel op. Zijn mening, zijn houding (als een veveeld en verwend klein kind) en zijn grappen zorgen ervoor dat Kirsten en ik inmiddels omringd zijn door bijna alleen maar gefrustreerde en opstandige mensen. Hij shockeert, tart en daagt uit...ik hoor zelfs een man afkeurend zeggen dat de gast wel erg extreem is. Dat bekend niet altijd wil zeggen dat je bemind wordt, laat ook een van de andere aanwezigen zien. Een vreselijk vervelende man, bij mij bekend als voormalig klant op mijn werk en voor Kirsten en mij ex-client bij onze voormalige werkgever. Deze man spreekt slecht Nederlands, werkt niet, is erg negatief en agressief, overtuigd van zijn eigen kunnen en gelijk en oervervelend! Daarbij komt dat hij eerder die week bijna verwijderd moest worden uit de zaal omdat hij grof en agressief werd! Dus bekend maakt in dit geval zeker niet bemind! Na een paar messcherpe opmerkingen van Prem kan hij, we zullen hem Brutus noemen, zich echt niet langer inhouden en besluit zijn binnensmondse gemompel te verruilen voor een aggressief weerwoord. Hij woont hier al elf jaar en vindt dat alles veel te lang duurt. Hij heeft namelijk zijn realistische droom nog steeds niet verwezenlijkt...burgermeester van Delfzijl, want hij heeft eerder bij een haven gewoond zegt hij. En als dat niet lukt ambieert hij een functie als bondscoach bij een gerenomeerde voetbalclub. Wat een flexibileit! Dit vond Prem ook en boorde de arme man volledig de grond in, met alle 'oohs' en 'aaahs' vanuit het publiek van dien. De zaal was geschokt en vervuld van medelijden, dit was zielig voor deze arme man... Nee mensen! Jullie kennen deze man niet! Dit zal hem leren! Prem, bedankt, ook namens Kirsten.