Son Cubano

Omdat ik al meer dan twee jaar samen met Sas iedere week trouw naar salsa ga, leek het me tijd om eens mee te doen aan een demonstratie van de dansschool. We leerden een nieuwe dans (Son Cubano) met aan het eind van de les de mededeling dat we mee konden doen aan een demonstratie op het Waagplein. Meestal zijn die demonstraties erg leuk, dus mijn danspartner en ik gaven ons op. Lachen, dacht ik nog.
Er moest natuurlijk nog wel even wat extra getraind worden, dinsdag een uur, woensdag tweeenhalf uur en donderdag een uur... Er werd ons verteld welke positie we in moesten nemen en hoe we onder luid gejuich (haha) op moesten komen... Dan, de kleding, de mannen een Cubaans overhemd en een hoed, de vrouwen een bloem in het haar en een vrolijk gekleurd jurkje... Ineens krijg ik een beetje de kriebels, moet het allemaal zo serieus, vraag ik me af terwijl onze leraar ons op het hart drukt niet zo serieus te kijken, het is namelijk leuk! Ik voelde me een beetje zoals vroeger met de schoolzwemwedstrijden, terwijl je met knikkende knietjes op het startblok staat te wachten totdat je aan de beurt bent. Als ik nou maar niet te laat duik, of te vroeg, dat kan ook nog!
Oh ja, ook nog lachen dus... Leuk hoor zo'n demonstratie...