Verwaterde vriendschap

Ik was een jaar of zes toen ik samen met mijn moeder op de grond zat te kijken naar Pompy de Robodoll. Bij ons thuis was niemand zo'n Willeke Alberti-fan, maar als de tune van Pompy begon kreeg ik als kleuter al een brok in mijn keel. En ook tijdens de afleveringen hield ik het meestal niet droog. Ik voelde me uitermate verbonden met mijn vriendje Pompy, die van het ene in het andere drama terechtkwam. Tot overmaat van ramp zat er ook nog een soort boef achter mijn vriendje aan...
Omdat mijn emotionele herinnering in mijn geheugen gegrift stond bleef ik Len maar lastig vallen met mijn enthousiasme over vriendje Pompy. Ik weet niet zeker of hij misschien van het gezeur af wilde zijn, maar op de dag dat ik vijfentwintig werd liet hij cadeautjes brengen (hij was zelf immers aan de andere kant van de wereld). In een van de cadeautjes herkende ik Pompy... Tegenwoordig schittert hij op DVD.
De ontmoeting met Pompy heb ik een tijdje voor me uitgeschoven omdat ik bang was dat onze vriendschap misschien wat bekoeld zou zijn, het was immers al een kleine twintig jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen.
Uiteindelijk heb ik me, met een kopje thee, in de bank genesteld en kreeg ik een brok in mijn keel zodra Willeke de tune inzette. Verder bleek mijn herinnering meer uitgegroeid te zijn tot fantasie. Pompy en ik zijn elkaar misschien een beetje uit het oog verloren, ik ben verder gegaan maar Pompy is natuurlijk een robotje en die ontwikkelt zich niet. Eigenlijk vond ik hem een beetje een huilebalk.
Maar als ik zelf een kleuter heb zal ik Pompy weer tevoorschijn halen en hem voorstellen.

Hebben jullie ook zo'n jeugdliefde?

Gelukkig was er strenge drugscontrole

Drieënhalve week geleden is Len vertrokken naar de andere kant van de wereld om daar, samen met de rest van de familie, Rutger op te zoeken en Suriname onveilig te maken.
Afgelopen zaterdag kwam hij gelukkig terug. Ik zou hem op gaan halen van Schiphol, omdat uitzwaaien niet leuk is en ophalen wel. Ik had het goed gepland, een uur voordat het vliegtuig zou landen had ik afgesproken op het vliegveld. Zo hadden we nog even de tijd om een kop koffie te drinken en de nodige spanning van ons af roken, op de weinige plekken waar dat nog mag op Schiphol.
Zaterdagochtend brak aan en niets kon het weerzien nog in de weg staan, ondanks alle dromen die ik de afgelopen week had dat alles in het honderd liep. Voor de zekerheid keek ik tijdens het ontbijt nog even op teletekst om te zien of de vlucht niet heel erg vertraagd zou zijn. Dat bleek niet het geval, sterker nog..de vlucht zou vijftig minuten eerder landen! Met mijn planning zou dat betekenen dat ik net iets te laat op Schiphol zou zijn, maar ik bedacht me dat ze toch op de bagage moesten wachten dus dan zou het allemaal net kunnen.
Maar eenmaal op het station bleek dat mijn trein tien minuten later zou vertrekken dan afgesproken, maar aangezien het maar tien minuten was had ik er nog wel vertrouwen in. Op het moment dat ik de trein in stap maakt de omroeper van de NS de chaos compleet. Deze trein rijd vandaag niet verder dan station Meppel, u wordt vanaf daar met bussen vervoerd naar station Zwolle, vanaf Zwolle kunt u uw reis per trein voortzetten...u loopt hierdoor enige vertraging op. Nou zo enig is dat helemaal niet...
Tijdens de lange rit naar Schiphol vraag ik me af waarom roken in de trein is afgeschaft, ook al vind ik roken in de trein eigenlijk vies, ik kan wel een antistress sigaret gebruiken.
Ik had mooie voorstellingen van het allereerste moment dat we elkaar weer zouden zien en had Len laten beloven dat het er net zo aan toe zou gaan als in de Merci-reclame..
Maar met zoveel vertraging zou ik waarschijnlijk veel te laat aan komen rennen terwijl zij al aan de koffie zaten. Teleurgesteld probeer ik me te concentreren op m'n boek.
In de laatste etappe van de reis, kom ik naast een meisje te zitten die een overzichtje bij zich heeft met de aankomsttijden van de trein, dus ik vraag haar hoe laat deze trein van plan was mij op Schiphol af te zetten. Tot mijn verbazing en ergernis zegt ze doodleuk dat dat pas over een uurtje is! Ik ging uit van twintig minuten! Terwijl ik vloek vraagt ze me of ik dan mijn vlucht mis. Ik zeg haar dat ik mijn vriendje mis en hem op ga halen van Schiphol en nu dus veel te laat kom, ze lacht wat en zegt dat dat jammer is. Jammer?? Ik zit me al twee uur op te vreten! En jij zegt jammer?! Mens jij snapt er niks van! Gelukkig zei ik dat niet, maar mompelde ik iets van dat dat inderdaad jammer was. Een bejaarde vrouw die ook in ons 'vierzitje' zat, zei dat hij vast wel op me zou wachten. Ja natuurlijk wacht hij op me! Maar daar gaat het helemaal niet om! Ik wil daar staan, in spanning afwachten totdat hij eindelijk door de schuifdeuren naar buiten komt! Naar elkaar toe rennen en elkaar net zo lang vasthouden en verliefd aankijken totdat de rest zegt dat we nu toch echt moeten gaan en we mensen in de weg staan omdat zij ook graag naar hun geliefden toe willen! Ik zei met een beleefde glimlach tegen de oude vervloekte vrouw dat hij inderdaad wel zou wachten...
Dit was voor haar een teken dat ze gezellig tegen me kon gaan keuvelen. Dus ik moest mijn verongenoegde gezicht maar even aan de kant zetten en vriendelijk knikken en lachen.
Toen ik eindelijk op Schiphol aankwam ben ik als een kip zonder kop naar Gate 3 gerend, terwijl alle mensen die ik bijna omver heb gelopen me een beetje vreemd aankeken. Daar trof ik een geirriteerde medestander aan die stond te balen dat het allemaal zo lang duurde. Ze zijn al een uur geleden geland maar ze zijn er nog steeds niet! Wat duurt dat lang! Ik zeg dat ik het wel fijn vind dat het zo lang duurt want nu ben ik nog op tijd!
En gelukkig...na even wachten konden we naar elkaar toe (rennen zat er niet in want het zag zwart van de mensen) en elkaar net zo lang vast houden en verliefd aankijken totdat er iemand aangaf dat ze er langs wilde door met haar Schipholkarretje tegen ons aan te rijden.
Strenge douanebeambten, bedankt voor de strenge drugscontrole die jullie hebben uitgevoerd bij Len omdat hij brood in zjin tas had en het oponthoud dat dat veroorzaakt heeft!

De originaliteit van HEMA

Ik ben iets minder origineel dan de HEMA, want ik ben niet de enige blogger die dit op zijn/haar weblog heeft staan (met dank aan David). Maar dat maakt het niet minder leuk!
Deze HEMA-actie wil ik jullie niet onthouden...
RaRa..wat doet HEMA met winkeldieven...
Klik op onderstaande link!

http://www.youtube.com/watch?v=1G8_BbERk8o&eurl=

Femmefone

Nadat ik mijn bijdrage heb geleverd aan de laatste groepsopdracht voor de RUG, blijf ik een beetje achter de pc hangen. Ik wilde eigenlijk andere dingen gaan doen vandaag; het onkruidoverschot in m'n tuin uitroeien (maar het regent en ik hou er niet van om met m'n knietjes in de modder te zitten) en m'n slaapkamer nou eindelijk eens groen verven (maar toen ik de pot verf uit de schuur haalde, bleek de inhoud niet toereikend en de bodem van m'n bankrekening is ook al ruim in zicht). Dus dan nog maar even achter de pc..
Opzich ook niet zo erg want ik moet nog een nieuw abonnement+ telefoon uitzoeken. Na vijf minuten zie ik door de bomen het bos al niet meer! Dus ik bel eerst maar eens met mijn huidige provider om te horen of ik van hen de telefoon die ik heb uitgezocht kan krijgen wanneer ik mijn abonnement verleng. Dat blijkt niet het geval. Vreemd genoeg schijnt het volgens internet wel te kunnen als ik een nieuw abonnement afsluit...omslachtig.
Ik ben alle pagina's van providers langs geweest en heb alle abonnementen vergeleken, bij de derde site weet ik al niet meer wat ik op de eerste site heb gezien, dus ik noteer het een en ander op het kladbokje van mijn pc. Maar dan nog, wat een gebrek aan overzicht!
Na een uurtje zoeken kom ik via Google op een site die Femmefone heet en omdat ik ook een femme ben, ga ik daar ook maar eens kijken. Misschien bieden zij uitkomst. Maar eigenlijk wordt het alleen maar erger, want daar kan je ook nog extra cadeau's kiezen! Best leuk een Dior-pakket...maar ik wil eigenlijk alleen maar een betaalbaar abonnement en de Nokia 7370! Zo moeilijk kan dat toch niet zijn??

Zie jij ook wel eens door de bomen het bos niet meer?

Essent vs Essent

Wat een prachtig bedrijf is het toch...een geoliede machine, altijd hun zaakjes op orde, er gaat nooit iets mis, een enkele uitzondering daargelaten omdat het toch mensenwerk is en de meeste mensen wel eens een foutje maken...Essent..
Toen ik bijna een jaar geleden naar mijn nieuwe stekkie vertrok heb ik keurig alle formulieren ingevuld, met alle daarbij behorende cijfertjes die ik in mijn nieuwe meterkast had gevonden. Ik was hartstikke trots op mezelf dat ik dat gelijk had geregeld want normaal ben ik iets lakser ingesteld. Tevreden met mezelf nestelde ik me in mijn nieuwe huisje, alles was goed geregeld!
Twee maanden later stond ik met een waarschuwing van Essent in m'n hand, dat ik nu toch eindelijk eens mijn gegevens diende door te geven.. Verbaasd en ook enigzins geïrriteerd omdat ik het toch écht goed had gedaan legde ik de brief aan de kant, want ik blijf laks. Een tijdje later heb ik toch maar eens gebeld met de uitermate vriendelijke Essentmeneer. Hij erkende onmiddelijk hun fout, ik vertelde hem dat mij dat ook leek, want ik ben niet alleen laks, ik ben er ook gek op om mensen af en toe een welverdiende sneer te geven.
Hij zou het in orde maken zei hij. Dat heb ik gemerkt, volgens Essent moest ik nog wel een achterstand van 250 euro betalen (door hun eigen fout).
Deze week lag er een brief van Essent Kabelcom op de mat, dat ze mijn betaling voor het internet niet hadden ontvangen, of ik zo vriendelijk wilde zijn om dat binnen tien dagen na dagtekening (toen hij op mijn deurmat lag nog maar vijf dagen) te betalen.
Even vroeg ik me af hoe het zou kunnen dat ze zo'n klein bedrag niet konden afschrijven..
Essent nummer één schrijft zoveel af (omdat zij zo stom zijn om zulke fouten te maken) dat Essent twee niet meer kan afschrijven...Ik dacht dat ík slecht georganisseerd was!


Ben jij ook wel eens trots op jezelf omdat je iets kleins goed hebt geregeld (bijv. de afwas die er al een week staat)