Carriere

Terwijl mijn ritme nog in de vakantiemode stond, moest ik beginnen aan mijn nieuwe baan. Ik was een tijdje opzoek geweest naar wat leuks maar helaas was dat nog niet gelukt. Daarom heb ik onder protest deze baan maar aangenomen. Niet echt iets waar je blij of rijk van zou kunnen worden, maar werk is werk. Helaas had ik het na dag een al bekeken.
Gevolg is dan ook dat ik weer dagelijks de vacaturesites afstruin.
Mijn directe leidinggevenden waren vanaf het eerste moment op de hoogte van mijn achtergrond en mijn ambities en vooral dat die niet daar ligt waar zij zitten.
Vandaag riep de echte baas (de manager) mij op kantoor, even vroeg ik mij zwetend af wat er aan de hand was. Maar al gauw bleek dat het om een formaliteit met de roosterindeling ging, gelukkig. Want ondanks mijn niet al te positieve kijk op het werk, wil ik natuurlijk ook niet op straat komen te staan.
Hij vroeg me nog even hoe het werk beviel en eerlijk als ik ben heb ik ook hem maar opgebiecht dat het niet echt (hip gezegd) 'mijn ding' was. Daarbij heb ik hem uiteraard de broodnodige uitleg gegeven. Hij zei dat hij het begreep en dat er voor mij misschien wel een mogelijkheid was om door te stromen naar een functie waarin ik wél op waarde word geschat en waar ook nog eens uitdaging in zit. Ik vertelde hem dat dat perfect zou zijn maar dat ik niet intern mag solliciteren omdat ik via detachering werk. Dat wist hij wel, maar wie weet zag het er over een tijdje wel anders uit. Na doorvragen kwam ik erachter dat hij daarmee bijvoorbeeld over een jaar bedoelde... Weet deze man dan niet dat stilstand eigenlijk achteruitgang betekent?

Moet jij ook wel eens de tanden op elkaar zetten en doorgaan?