Bekend maakt niet altijd bemind

Afgelopen week in Groningen...de multiculturele week. Een mooi initiatief van de stichting MJD. In verband met ons onderzoek waren Kirsten en ik uitgenodigd. Vrijdagavond, het hoogtepunt van de week, een bruisende afsluiting. Ik heb in een week tijd nog nooit zo vaak het woord bruisend gehoord. 'We hopen op een bruisende discussie tijdens deze bruisende openingsavond van een hopelijk zeer bruisende week.' En ook wanneer je het programma er op na leest mag je ervan uitgaan dat er heel wat afgebruisd gaat worden. Om het gebruis op peil te houden hadden ze voor De Grote Afsluiting van de week een wel zeer bruisende gast uitgenodigd voor een pittige (zoals de MJD het opnieuw zo mooi verwoord) discussie onder de titel 'Bekend maakt bemind'...Prem Radhakishun('Premtime')... ik ben bang dat deze vlieger voor Prem niet helemaal opgaat. Wanneer deze bruisende man zijn ongezouten mening geeft over integratie en allochtonen, stijgt hier en daar geirriteerd gemompel op. Zijn mening, zijn houding (als een veveeld en verwend klein kind) en zijn grappen zorgen ervoor dat Kirsten en ik inmiddels omringd zijn door bijna alleen maar gefrustreerde en opstandige mensen. Hij shockeert, tart en daagt uit...ik hoor zelfs een man afkeurend zeggen dat de gast wel erg extreem is. Dat bekend niet altijd wil zeggen dat je bemind wordt, laat ook een van de andere aanwezigen zien. Een vreselijk vervelende man, bij mij bekend als voormalig klant op mijn werk en voor Kirsten en mij ex-client bij onze voormalige werkgever. Deze man spreekt slecht Nederlands, werkt niet, is erg negatief en agressief, overtuigd van zijn eigen kunnen en gelijk en oervervelend! Daarbij komt dat hij eerder die week bijna verwijderd moest worden uit de zaal omdat hij grof en agressief werd! Dus bekend maakt in dit geval zeker niet bemind! Na een paar messcherpe opmerkingen van Prem kan hij, we zullen hem Brutus noemen, zich echt niet langer inhouden en besluit zijn binnensmondse gemompel te verruilen voor een aggressief weerwoord. Hij woont hier al elf jaar en vindt dat alles veel te lang duurt. Hij heeft namelijk zijn realistische droom nog steeds niet verwezenlijkt...burgermeester van Delfzijl, want hij heeft eerder bij een haven gewoond zegt hij. En als dat niet lukt ambieert hij een functie als bondscoach bij een gerenomeerde voetbalclub. Wat een flexibileit! Dit vond Prem ook en boorde de arme man volledig de grond in, met alle 'oohs' en 'aaahs' vanuit het publiek van dien. De zaal was geschokt en vervuld van medelijden, dit was zielig voor deze arme man... Nee mensen! Jullie kennen deze man niet! Dit zal hem leren! Prem, bedankt, ook namens Kirsten.

Zomaar een vrouwenconversatie

Nog steeds niks gehoord!!
Nog steeds niet? Hoe lang is het geleden?
Nou vandaag nog niks, het laatste was gisteren, gistermiddag zelfs, begin van de middag...Dat is al méér dan 24 uur geleden!
Was het wel leuk?
Ja dat wel. Maar ja het is al wel een héle dag geleden!
Ja maar bij mannen werkt dat toch anders? Dat wil dus niet direct iets zeggen, ik bedoel het wil niet zeggen dat een man dan niet aan je denkt. Dat is bij ons vrouwen anders.
Ja dat is waar. Misschien moet ik er wat minder mee bezig zijn.
Ja misschien.
Maar het is nu een uur later en nog steeds niks! Ik begrijp het niet...
Ach joh, hij heeft het vast druk..
Ja misschien..Maar dat wil toch niet zeggen dat ie niks kan sturen??
Nee dat is zo. Heb jij al wel wat gestuurd dan vandaag?
Ja dahaag, ik ben toch niet aan de beurt?!?

Ziek zijn is gezond!

Eindelijk ben ik ook de pineut, het virus heeft mij ook gegrepen. Waarschijnlijk een onoplettend moment waarop het me te pakken kreeg. Helaas... Uren slapen, hangen op de bank, koorts, niet kunnen slikken of eten en nauwelijks kunnen praten..wat een feest! Maar na twee dagen bank hangen en films kijken krijg ik toch écht de kriebels! Dus ik dacht als ik nou zo'n chemisch uitziende Ibuprofen neem tussen alle kopjes thee en vitaminedingetjes door, misschien dat ik me dan iets beter voel en in ieder geval even kan stofzuigen zonder op m'n benen te tollen... Een half uur later stond ik in veel te weinig kleren te stofzuigen omdat de koorts een beetje opspeelde en ik het bloedheet kreeg. Ineens kreeg ik een enorme schoonmaakdrift...Inmiddels zijn de douche, keuken en wc weer 'bling bling' en m'n woonkamer keurig netjes... Rare wezens die vrouwen...

Studiedag

Afstudeerscriptie...in mijn geval een gebed zonder eind! Maar eindelijk gaat het echt goed!! En we zijn blij! De inhoud van de scriptie is volgens onze docent kwalitatief goed en de uitwerking UITSTEKEND!! De research is uitgebreid en erg informatief. 'Het schrijven van een dergelijk stuk gaat jullie goed af!!' Heerlijk!
En een mail van iemand van de RUG dat ik kan instromen bij CIW! Dus even een afspraak maken om alles te bespreken! Wat een goeie dag! Misschien voor anderen niet zo'n interessante 'post', maar ik laat jullie graag allemaal mee genieten van dit, voor mij, goede nieuws! Al ovetreft waarschijnlijk niemand mijn enthousiasme...

Slechte combi

Wat fijn dat mijn moeder trouw de reclamefolders doorspit. Een combimagnetron in de aanbieding bij de Trekpleister, een koopje! Hartstikke mooi want daar zat ik nog om verlegen. Maar aangezien het een goeie aanbieding was en mijn moeder mij wist te vertellen dat ze meestal niet zo heel veel inkochten, moest ik gelijk vanmiddag maar die kant op. Gelukkig werkte het weer goed mee, het waaide flink (uiteraard de verkeerde kant op) en de regen was niet meer dan een stortbui. Ofwel, ideale omstandigheden. Met slierterig, zeiknat haar kon ik gelukkig nog net de laatste magnetron bemachtigen en wat nog mooier was, hij was nog goedkoper dan ik dacht! Wat een mazzel! Zeulend met de loodzware doos kon ik achteraan sluiten in een te lange rij en tot overmaat van ramp moest de drogistdame de doos ook nog scannen! Na een minuut of wat onhandig gedoe kon ik mijn nieuwe culinaire aanwinst met me meenemen naar huis. Bij mijn fiets aangekomen regende het nog net zo hard en stonden er gelukkig maar drie mensen om mijn fiets heen te kletsen die zelfs na vijf keer 'sorry' en 'mag ik er even bij' niet in de gaten hadden dat ik met een te zware magnetron in mijn armen stond te klooien. Jongens bedankt voor de hulp. Maar toen ik eindelijk de doos achterop mijn fiets had gehezen en had geconstateerd dat het een lange weg naar huis zou worden, begon ik me af te vragen waarom het woord 'combi' ontbrak op de doos. Magnetron en grill aanwezig, maar combi niet! Dus ik heb met heel veel gehannes mijn fiets tegen de muur laten vallen en de doos net weten op te vangen. Iets brutaler dan ik normaal ben, ben ik naar de kassa gelopen en heb de lange rij wachtende mensen maar even genegeerd. 'Nee mevrouw, dit is uiteraard een andere dan in het krantje staat! Die is allang op, dat was een oude aanbieding die we er nog maar een keer in hebben gezet.' Dusss...Ja logisch natuurlijk, wat dom van mij! Mateloos geirriteerd ben ik de druilerige stad ingelopen en heb het geld dat ik bespaard had door geen magnetron te kopen uitgegeven aan kleren...Zucht...ik lijk wel een vrouw... Maar toch een mooie troost, nieuwe kleren.